ούφφφου πάλε!

Τελικά πρέπει να είμαι πολλά τούβλον.  Εν τζαι εξηγείται διαφορετικά.  Είμαι τόσον χρονών γεναίκα (καλά μεν φανταστείς, στο άνθος μου, τζαι νακκουρίν παραπάνω) τζαι να απογοητεύκουμαι ρε κουμπάρε τόσον πολλά κάθε φορά που τους γύρω μου!!!

Δηλαδή, εντάξει, εμεσολαβήσετε για να μου φορτώσετε τη δουλειά που εν έχω ιδέα πώς θα την κάμω αφού εν εξαναασχολήθηκα, εντάξει, επαίξετε πελλόν τζαι εχωστήκετε μές τα γραφεία σας χωρίς να πείτε ρε χαζοβιόλα άσπρη και πασιούρτα, κάμε την δουλειά αλλά αν θέλεις να σου εξηγήσουμεν κάτι ρώτα μας (αφού εσείς ξέρετε την σωστή διαδικασία τα ευλοημένα).  Αλλά όι ρε κουμπάρε να μου κατεβάζεις τζαι μούτρα (ειδικά εσύ που είσαι μέσα σε τζείνεις που εθεωρούσα παραπάνω που απλή συνάλελφο) επειδή εζήτησα μιαν μικρή τζαι ασήμαντη βοήθεια για κάτι  άλλο, που εν υπήρχεν περίπτωση να προλάβω διαφορετικά.  Δηλαδή τι άλλο να κάμω;   Να μπήξω τζαι ένα σκουπόξυλο μες στον κώλο (με το μπαρδόν) αφού βουρώ που βουρώ πάνω κάτω σαν την πελλλή, να σκουπίζω τζιόλας τα πατώματα;

 

 

 

Τελικά όμως, εν τζαι εν άσιημα να συμβαίνουν τέθκια πράματα, γιατί εκτιμάς τους λλίους που δείχνουν την αξία τους, που ένει η φωνή της λογικής τζαι έχουν διάθεση να σε βοηθήσουν αντί να σε εκμεταλλευτούν. Γειά σου ρε Κολόνα πάλε. Καλά λέω εγώ ότι είσαι η διαλεχτή της παρέας. Αγαπώ σε πολλά.

Η πασταρκά!

Απαναγία μου εντα πατσαρκάν έφαα εχτές.  Ακόμα είμαι σουζουλιασμένη.  Τζαι μουθκιασμένη.  Σίιλιες φορές καλλύττερα να ήταν αληθινός ο πάτσος παρά έτσι σκέδιον.  Εγώ ενόμιζα ότι είμασταν στην ίδιαν μερκάν με τούτο το πολλά κοντινό μου άτομο.  Είχα της τόσην εμπιστοσύνη, έλεα της τους προβληματισμούς μου.  Είχα της εμπιστοσύνη.  Λέω "είχα" γιατί εν είμαι σίουρη πιον.  Δηλαδή θέλω να πω, ακόμα τζαι αν η κουβέντα έννεν ακριβώς έτσι όπως μου την εμεταφέραν, γιατί να μεν μου το πει τζαι η ίδια ότι έγινεν τούτη η κουβέντα;  Μήπως έθελεν να μου το κρύψει.  Μήπως ένει όντως έτσι όπως μου το εμεταφέραν, τζαι όντως στο τέλος είπε "μεν της πεις ότι σου το είπα";

Τον τζαιρόν που επέρναν τζαι τζείνη τα δικά της, εγώ είμουν τζει που την διακριτική, μόνον άκουα τζαι ανησυχούσα για τζείνην.  Επίστευκα ότι τζαι τζείνη έτσι θα εσυμπεριφέρετουν στη θέση μου.  Πόσον ηλίθια είμαι δηλαδή; Τέλλεια χαζοβιόλα!  Τωρά που αντιστραφήκαν οι όροι ένει δυνατόν να εσυμπεριφέρτηκεν τόσον σκάρτα; 

Εν τζαι εννα αντέξω, εννα της πω κάτι.  Θέλω να ακούσω τι εννα μου πει.  Τζαι ό,τι τζαι να μου πει θέλω να δω τι εννα απαντήσει άμαν την ρωτήσω "καλά αφού έγινεν έτσι γιατί εν μου είπες ότι έκαμες έτσι κουβέντα;"  Σε τούτην την ερώτησην, όσο τζαι να προσπαθήσω να τη δικαιολογήσω (γιατί θέλω πολλά να της έβρω ελαφρυντικά) έν ηβρίσκω μια λογική απάντησην.  Γιατί εν μου το είπε; Α; γιατί; 

Αμάναμουμανούλλα μου, έντα απογοήτευση εν τούτη!!!! Έτο εζάωσεν το δειν μου, εττάττεψα πάλε τζαι θέλω νάβρω μιαν σκοτεινήν τρύπαν να πάω να μπηχτώ μέσα.
 

Τι να κάμω;

Πώς μπορείς να πείσεις την κόρη σου να μεν ξεχάσει τον εαυτό της;  Να μεν προσκολληθεί στο αγόρι της ολοκληρωτικά, χωρίς να ακουστείς αρνητική;  Πώς να της δώσεις να καταλάβει πόσο σημαντικό ένει να κρατήσει τζαι δικές της φιλίες όι μόνον δικές του.  Να κρατήσει ένα κομμάτι της προσωπικότητάς της άθικτο, να μεν χαθεί εντελώς στην καινούρια της ταυτότητα.  Εν τζαι φταίει ο ίδιος. Εν που μόνη της που το κάμνει.

Μακάρι να ένει τούτος ο άντρας της ζωής της.  Μακάρι να της έρτουν ούλλα όπως τα ονειρεύκεται.  Εγώ είμαι η πρώτη που το εύχουμαι.  Αλλά βλέπω μιαν έντονη τάση να θέλει αφήσει πίσω της ότι είσιεν πριν που έν έχουν να κάμουν μαζί του.  Τζαι θεωρώ το τούτον μεγάλο λάθος. Είμαι η μάνα της, ανησυχώ, να μεν το θίξω καθόλου το θέμα;

Αλλά τι σας ρωτώ;  Ήδη έθιξα το.  Τζαι εν επήεν καθόλου καλά η επιχείρηση: "Στοργική μανούλα εισηγείται".  Ήταν κάτι παραπάνω σαν "Αμανούλλα μου, άρκεψεν πάλε!"  τουλάχιστον τούτον είδα στην αντίδρασην της.  Τωρά εννα μου πείτε, πού πάεις κόρη μου ξηβράκωτη στα αγγούρκα! Πού ένει η διπλωματικότητα σου, πού ένει η λεπτότητά σου.  Αν με ρωτάς εμέναν, θεωρώ ότι είμουν τζει που την διπλωματική τζαι την λεπτή (πασιοκώλα λεπτή αλλά πάλε λεπτή στην προσέγγιση).  Τουλάχιστον επιστράτευσα όση διπλωματικότητα τζαι λεπτότηταν είχα διαθέσιμην, τζαι ακόμα λλίιην .  Αν όμως ρωτήσεις την κόρη μου, υποψιάζομαι ότι μπορεί ο χαρακτηρισμός "διπλωματική" να μεν ένει ο πρώτος που θα μου δώσει.

Η αλήθκεια ένει ότι που μωρό η μούττη του θκυόσμη.  Εν εδέχετουν ούτε την πιο καλοπροαίρετην παρατήρηση.  Τζαι επειδή ήταν μωρό που εν της άρεσκεν να ταράσσει τα νερά, εν ελάλεν τίποτε αλλά εκατέβαζεν τα μουτρούθκια της τζαι εκλύετουν στον εαυτό της.  Τζαι επειδή ξέρουμεν το τούτο, πάντα κάμνουμεν πρόβα τα λόγια μας πριν να της πούμε κάτι που μπορεί να μεν της αρέσει.

Η άλλη μου η κόρη, η μητσιά, εν που άλλον ανέκδοτο.  Τζείνης ότι θέλεις πε της, εν φακκά πεννιά.  Φτάνει που αποφάσισεν κάτι, να φακκάς τον κώλο σου πάνω τζαι χαμέ, εν της τζίζει τίποτε.  Προχωρά ακάθεκτη τζαι μες την τρελλή χαρά.

Εψές που λαλείτε με την μεγάλη κόρη, εθυμήθηκα τες εποχές που είχαμε δράματα αν της έλεα το πιο απλό πράμαν, όπως ας πούμεν, εν πάει αγάπη μου το φανελλάκι με τα κουνελλάκια και το παντελονάκι με τα ελεφαντάκια, τι θα έλεες αν φορούσαμεν κάτι άλλο!  Εγίνουμουν αυτομάτως public enemy number one!

Τζαι επανέρχομαι στο ερώτημα μου, επειδή επολλολόησα πάλε. Τι να κάμω;  Ή μάλλον τι άλλο να κάμω;  Ο λατρεμένος μου έτερος, σαν ο ψυχραιμότερος που τους θκυό μας, ή μάλλον ο μόνος ψύχραιμος που τους θκυό μας, θεωρεί ότι εν έσιει τίποτε άλλο να γίνει.  Έσιει τζαι τζείνος τες ίδιες αγωνίες με εμένα, αλλά πιστέφκει ότι πλέον εν θέμα δικό της.  Αν νιώσει ότι την προβληματίζει κάτι, ή θέλει βοήθεια σε κάτι ξέρει ότι είμαστε δίπλα της.  Ναι, απαντώ εγώ, ξέρει ότι είμαστε δίπλα της αλλά εννα έρτει που μόνη της να μας μιλήσει, τζαι αν μετανοιώσει αλλά ένει αργά; Ούφφφφου, αγωνίες, πολλές αγωνίες ρε παιδί μου.  Εν έπρεπεν να ξεγνιάζω όσον μεγαλώνουν;

 

Εσείς πώς το βλέπετε το θέμα;

 

Ο Μίκης

Η μέρα μου σήμερα εν εξεκίνησε σπουδαία αλλά όσον επροχώραν έσαζεν. Εν τζαι έγινεν τζαι τίποτε τζινούρκον. Απλά ξυπνώντας τζαι ακούοντας στις ειδήσεις τα ίδια τζαι τα ίδια για την τρόικα τζαι ξέρω γιω κουέντες, το πλάσμαν συννεφκιάζει. Εν τζαι τούτη η αβεβαιότητα ρε παιδί μου που, εμέναν τουλάχιστον, κόφκει τα πόθκια μου.

Ούτε όμως έγινεν τζαι τίποτε τζαι όμως, ξαφνικά ένιωσα καλύτερα. Απλά εμαζευτήκαμε 5 -6 φίλες το μεσημέρι για φαϊ. Τζαι λέω φίλες, γιατί πλέον εν φίλες που τες θεωρώ τζαι όι μόνον συναδέλφισσες. Που μιαν πελλάραν να σύρει η κάθε μια, που σύρνουμεν πολλές τζαι όι μόνον που μιαν, έτην την διάθεση που αλλάσσει. Έχω άδικο που μου αρέσκουν οι γυναικοπαρέες;

Η μια εννά μας δείξει φωτογραφίες που το μωρούδι της που εν τόσο χαριτωμένο που σου έρκεται να βουττήσεις μες τη φωτογραφία τζαι να το αρκέψεις στα φιλιά τα ρουφηχτά. Η άλλη εννα μας για τις προσπάθειές της να κατορθώσει το ακατόρθωτο, να εξηγηθεί δηλαδή με την έφηβη της κόρη. Πιάνεις τον εαυτό σου να αναπολείς τις εποχές που είσιες τζαι εσύ τις κόρες στου στην εφηβεία τζαι έθελες να παίρνεις φόρα τζαι  να φακκάς τη κκελλλέ σου πάς τον τοίχο. 'Υστερα εννα πούμεν τζαι λλίον για τους λατρεμένους μας, πόσο ξεροτζέφαλοι, αναίσθητοι, ευαίσθητοι αξιαγάπητοι τζαι εκνευριστικοί ένει. Μετά εννα μπούμε σε σοβαρά θέματα. Εννα σχολιάσουμε τα του γραφείου τζαι ακόμα πιο σοβαρά εννα σχολιάσουμεν το χάλι της οικονομίας τζαι πώς εννα μας επηρεάσει. Τζαι τζαμέ που είμαστεν απορροφημένες σε πολλά σοβαρή συζήτηση τζαι μέσα στον προβληματισμό τζαι τη συκκίρτηση, η διαλεχτή της παρέας, που την είχαμε στείλει το πρωί σε σεμινάριο τζαι έγινεν η κκελέ της κολόκα τζαι ως εκ τούτου εν μπορεί πιον να συγκεντρωθεί τζαι να παρακολουθήσει καμιάν συζήτηση, μεινίσκει κάμποσην ώρα σιωπηλή τζαι απορροφημένη μες το φετσιανούι του καφέ που μόλις ήπιεν τζαι αναφωνεί ολόχαρη: ΕΤΟΝ ΜΙΚΗΝ!!!!

Μπορεί να έσιει χάσει το νόημα της συζήτησης, αλλά μετά από προσεχτικήν μελέτη που ούλλες μας, είσιεν δίκαιον η πελλή σου. Όντως, ο Μίκης ήταν τζιαμέ, εφαίνετουν ολοκάθαρα, μέσα στο φετζανούιν του καφέ. Καφετζού εν είμαι, εν ηξέρω τι μπορεί να σημαίνει ένας ποντικός με μεγάλα αφκιά ζωγραφισμένος μέσα στο φετζάνι σου, αλλά όντως ήταν τζαμέ. Τζαι καπου τζιαμέ έληξεν τζαι το διάλειμμα μας με το ομόφωνο μας συμπέρασμα, ότι ναι, ο Μίκης είχε εμφανιστεί μέσα στον καφέ. Αν με ρωτάτε, νομίζω ότι η δική μας σύναξη ήταν πιο εποικοδομητική που τις συναντήσεις που κάμνουν οι "πολιτικοί μας φωστήρες" τον τελευταίο τζαιρό.  Εμείς τουλάχιστον ανακαλήψαμεν τον Μίκην.  Τζείνοι τι ανακαλήψαν;

Γεια σου ρε Κολόνα πάλε!!!!

Νυστάζω: ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ

Νυστάζω. Αλλά νυστάζω πολλά, όι αστεία. Μιλούμεν τζοιμούμαι για λλία δευτερόλεπτα σαν κάθουμαι τζαι κοττά η κεφάλα μου!!

Εν τζαι εν το πιο σωστό πράμαν, να είμαι γραφείο, κυρρρία, με το προσεγμένο μου το βάψιμο, με το συγυρισμένο μου το μαλλί, με τες πέρλες μου στο λαιμό (καθότι είπαμεν είμαι μια κυρρρία) τζαι να αντινάσσουμαι κάθε λλίιον που τη νύστα. Είμαι τζαι μες τη μέση τα ευλοημένα. Όπου γυρίσω έσιει μάστρους. Έχω τζαι τόση δουλειάν. Εν έχω την επιλογή να αποσυρθώ σε καμιά γωνιά να ρίξω έναν σύντομον κουρούι περκιμον συνέλθω! Με υπεράνθρωπη προσπάθειαν όσον τζαι καταφέρνω να μείνω όξυπνη για λλίον αλλά έχω υιοθετήσει αναγκαστικά το βλέμμα της καθυστερημένης αγελάδας.

Μεν μου πείτε να πιω καφέ, εδοκίμασα το.  Παρολίγον να ποκουππιστώ μες το φετζάνι τζαι να πνιώ τζιόλας. Ένταμπου να κάααμωωωω;;;;!!!! 

Ήβρα το. Εννα μπω πούποτε να θκιαβάσω για την τρόικα, πέρκιμον αντελοσσιαστώ τζαι ξυπνήσω.

 

Ωδή στο μαύρο μας το χάλιν!!!

Εεεεε! εντα τζαιρούς εφτάσαμεν  

δαμέ στο ξερονήσιν 

Εεεεε! εφάαμεν τζαι εσπάσαμεν  

τωρά εν έσιει χίτσιν.

  

Εεεεε! ποιος μας το παραλάλησεν 

τζαι ποιος μας είσειν άχτιν 

Εεεεε! το κράτος μας επάττησεν 

τζαι ποιος εννάβρει άκρην;

 
Εεεεε! Η κρίση εν θα έφταννεν
ήτουν να προσπεράσει
Εεεεε! ήρτε όμως τζαι έκατσεν
τζαι εν λαλεί να πνάσει
  

Εεεεε! οι ηγέτες μας (οι ποιοί;;;) εν άξιοι 

ούλλοι τους ένας τζ΄ένας 

Εεεεε!  ποιος φταίει ολάν; Ασπάξιξιι 

εν φταίει σιορ κανένας!

 
Εεεεε!Το κράτος μας εν τίμιον

σκέφτεται τον λαόν του (yeah right!!!!)

Εεεεε! φέρτε μου έναν δήμιον

να κόψει τον λαιμό μου.

Εεεεε! Που τα σκατά στα κότσιρα (με το μπαρδόν!)

εν σίουρον πως πάμεν
Εεεεε! Μόνον πιον εις τα όνειρα
εννάχουμεν να φάμεν!

Πέκριμον παστίνουμεν τζαι λλίον πιλέ μου! :-(